به گزارش عیارآنلاین، یکی از برنامه‌هایی که مدتی است در برخی از روستاهای کشور در حال اجراشدن است، پروژه بین‌المللی ترسیب کربن است. هدف اجرای طرح ترسیب کربن، ارائه یک مدل اقتصادی جهت رسوب دادن کربن موجود در جو و کاهش گازهای گلخانه‌ای است. این برنامه در ۳ سطح برنامه‌ریزی‌شده است که بالاترین سطح آن سطح محلی با هدف بهبود شرایط اجتماعی-اقتصادی روستاییان عنوان‌شده است. این طرح تأکید ویژه‌ای به مشارکت ن در اجرای آن و ایجاد ساختاری اجتماعی بر مبنای حضور فعال زن در برنامه‌های توسعه روستا دارد.
گفتنی است که حدود ۱۷ سال پیش در سازمان ملل سندی به نام سند توسعه هزاره به تصویب رسید که ۱۹۰ کشور دنیا متعهد شدند اهداف این سند را محقق کنند. از اهداف این سند گسترش و ترویج برابری جنسیتی و توانمندسازی ن و تضمین پایداری محیط‌زیست است. چندین نهاد زیرمجموعه سازمان ملل وظیفه طراحی راهبردهای اجرای این سند را داشتند که پروژه بین‌المللی ترسیب کربن یکی از این پروژه‌ها است.
اگرچه ظاهر اهداف مطرح‌شده بسیار متعالی و جذاب است اما درباره این اقدام باید به چند موضوع اشاره کرد:
۱- شروع این پروژه از روستاها خود جای تأمل دارد. پذیرش اجرای این پروژه در روستاهای کشور قطعاً با ااماتی همراه است و این به معنی تغییر الگوی کشت کشاورزی بر اساس سازمان‌های بین‌المللی است. سازمان‌هایی که غالباً تحت سلطه و نفوذ کشورهای خاصی قرار دارند و عملاً پیاده‌نظام نرم آن کشورها برای پیشبرد اهدافشان هستند. این موضوع زمانی از اهمیت بالاتری پیدا می‌کند که روستا محل اصلی تأمین غذای کشور تلقی شده و می‌تواند از جهاتی حائز اهمیت امنیتی و استراتژیک باشد.
۲- تأکید ویژه به مشارکت ن در اجرای این طرح نکته‌ای است که باید به آن توجه شود. حضور مؤثر و فعال زن در اجتماع بسیار مهم و لازم است اما اگر برنامه و شیوه مشارکت او توسط نهادهای غربی برنامه‌ریزی‌شده باشد باید ملاحظات دینی و فرهنگی کشور نیز در آن لحاظ شود. چراکه دنیای غرب درک کرده است که یکی از مؤثرترین راهکارهای ضربه به کشور، نفوذ به سبک زندگی خانواده به‌خصوص مادران خانواده است.
۳- اگر ترسیب کربن و عدم انتشار گازهای گلخانه‌ای مهم است که عدم بررسی اصل این موضوع یکی از ایرادات وارد به این طرح است، چرا باید بر اساس برنامه کشورها و سازمان‌هایی که سابقه خوبی در تعامل با ایران نداشتند اقدام شود؟ مجموعه‌های به‌اصطلاح بین‌المللی که قطعاً تحت نفوذ کشورهای خاصی هستند به چه حقی برای کشورهای دنیا تکلیف مشخص تعیین می‌کنند؟ تجربه نشان داده است که از محل پذیرش داوطلبانه برنامه‌های پیشنهادی سازمان‌های بین‌المللی کشور ایران شاهد هجمه و فشارهایی از همان محل بوده است. اگر ترسیب کربن کار خوبی است، چرا باید برنامه‌ها و راهبردهای غیربومی در کشور اجرا شود؟
بنابراین با توجه به جایگاه ایران در معادلات ی دنیا و تلاش غرب برای ضربه به ایران به انحای مختلف، ضرورت دارد که تمام برنامه‌های پیشنهادی حتی سازمان‌های بین‌المللی موشکافانه موردبررسی قرار بگیرد. این دقت نظر در تمامی کشورهای دنیا صورت می‌گیرد و امری کاملاً طبیعی است. معاندین دریافته‌اند که دیگر به‌صورت مستقیم امکان ضربه زدن به کشور را ندارند و طراحی برنامه‌های هوشمند را در دستور کار خود قرار داده‌اند. با این اقدام اهداف خود را به‌صورت غیرمستقیم با استفاده از عناوینی پسندیده در نقاب محیط‌زیست و برابری جنسیتی پیش خواهند برد که نیازمند هوشیاری است.
طرح ترسیب کربن؛ تغییردرسبک زندگی روستاییان یا حفظ منابع طبیعی؟ قسمت اول
ادبیات انحرافی ترسیب کربن برای توسعه روستایی!
ابهام در نتایج اشتغال‌زایی طرح ۱۴ ساله ترسیب کربن
دستاورد های بی ربط به محیط زیست و مانع تراشی برای ادامه طرح
اجرای طرح های غیربومی و نفوذی در کشور زیر سایه جهالت مسوولین