ترسیب کربن یا نفوذ؟



تاریخ انتشار: ۲۵ مرداد ۱۳۹۶

 

گروه اجتماعی: طرح ترسیب کربن؛ تغییردرسبک زندگی روستاییان یا حفظ منابع طبیعی؟

به گزارش خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا) از خراسان شمالی، به نقل از رومه خراسان، طرح ترسیب کربن به روند ذخیره کربن موجود در هوا، در خاک و گیاهان گفته می‌شود. هدف نهایی این طرح نیز ارائه یک الگوی اقتصادی برای رسوب دادن کربن در جو و کاهش گازهای گلخانه‌ای است. اما در پی اجرای این طرح، در کشورهای مختلف اتفاقات دیگری رخ داده است. طرح ترسیب به طور عملی در کشور ما حدود ۱۴سال است که آغاز شده و همچنان ادامه دارد. شواهد نشانگر آن است که همکاری نهادهای بین المللی با کشورمان نه تنها منجر به نتیجه واقعی و مفید نشده بلکه حتی تغییر الگوهای زندگی روستایی را درپی داشته است.

طرح ترسیب کربن و توسعه روستایی

طبق توضیح طرح ترسیب، ترسیب کربن به روند ذخیره کربن موجود در هوا در خاک و گیاهان گفته می‌شود. هدف نهایی طرح، ارائه یک الگوی اجتماعی- اقتصادی برای رسوب کربن در جو است. طرح با رویکرد محیط‌زیستی شروع می شود و با بررسی ظرفیت‌های اکولوژیکی ادامه پیدا می‌کند. نیازهای اجتماعی احصا و برنامه اجتماعی-اقتصادی برای ترسیب کربن و معرفی مشاغل جایگزین به روستاییان ختم می شود. افق طرح ترسیب کربن در کشور ۲,۵ میلیون هکتار است.طرح ترسیب کربن در کشور اوایل سال ۱۳۸۲ در سربیشه خراسان جنوبی آغاز شد. در سال ۱۳۹۰ این طرح به استان‌های کرمان و تهران رسید. سپس در سال ۱۳۹۲ در استان‌های البرز، سمنان، مرکزی و بوشهر نیز اجرا شد. هم اکنون این طرح بانام «طرح مدیریت مشارکتی منابع طبیعی و توسعه روستایی» (تعمیم ترسیب کربن) در ۱۸ استان کشور شامل استان‌های تهران، البرز، کرمان، سمنان، بوشهر، مرکزی، خراسان رضوی، خراسان شمالی، خراسان جنوبی، آذربایجان غربی، گلستان، اصفهان، یزد، فارس، ایلام، قم، سیستان و بلوچستان و منطقه جنوب کرمان (جیرفت و کهنوج) تعمیم یافته است. همچنین با امضای تفاهم‌نامه فاز سوم طرح ترسیب کربن در تاریخ ۲۷ خرداد ۹۶، قرار بر این شد تا این طرح در پنج منطقه از استان‌های گلستان، خراسان شمالی، یزد و خراسان جنوبی نیز اجرایی شود.

ترسیب کربن و سازمان ملل

طبق گزارش عمران سازمان ملل متحد، کربن عمده ترین عنصر گازهای گلخانه ای محسوب می شود که ترسیب آن با فرایند فتوسنتز و از طریق گیاهان، ساده ترین و ارزان ترین راهکار ممکن برای کاهش میزان این گاز اتمسفری است. پوشش گیاهی با بافت چوبی، توانایی ترسیب کربن بیشتری دارد و این در مراتع خشک بیشتر شامل گونه های رویشی بوته ای است.ایستم های مرتعی توان بالایی درترسیب کربن دارند، چرا که نیمی از خشکی های کره زمین را در برگرفته اند و ذخیره کربن آنها ۱۰ درصد کل ذخایر کربن بیوماس ایستم های خاکی و۳۰ درصد کل کربن آلی خاک را تشکیل می دهد.در مقیاس جهانی، مراتع حدود ۵۰۰ میلیارد تن کربن را درسال ترسیب می کنند. افزایش ترسیب کربن معادل افزایش بیوماس گیاهی، افزایش تولید، بهبود حاصل خیزی خاک، افزایش ظرفیت نگهداری آب در خاک و جلوگیری از فرسایش آبی و بادی است . به همین سبب ترسیب کربن علاوه بر این که ارزش های حفاظتی و پایه ای دارد، به دلیل افزایش تولید بیوماس، از نظر اقتصادی ارزشمند است و می تواند به عنوان منفعت و سود اضافه حاصل از فعالیت ها و عملیات احیای اراضی تخریب شده، مطرح شود. مسئله گرم شدن زمین و افزایش گاز کربنیک، مسئله ای جهانی است وبه کشور خاصی محدود نمی شود ، به همین دلیل تحقیقات در زمینه ترسیب کربن در ایران ضروری است و مسائل مجهول زیادی درباره توانایی گونه های مختلف مرتعی در نقاط مختلف کشور وجود دارد.

شروع اجرا از خراسان بزرگ

طرح ترسیب کربن کشور از اوایل سال ۱۳۸۲ با همکاری دفتر عمران ملل متحد (UNDP )، تسهیلات زیست محیطی جهانی (GEF) و دولت جمهوری اسلامی ایران در منطقه حسین آباد غیناب شهرستان سر بیشه استان خراسان جنوبی شروع شد و هدف آن، توسعه الگوی احیای مشارکتی مراتع و افزایش میزان ظرفیت جذب دی اکسید کربن در مراتع تخریب شده و همزمان کاهش محرومیت جوامع محلی منطقه بود. در راستای اجرای این پروژه، گروه های توسعه روستا و صندوق های اعتباری خرد برای کاهش فشار بر منابع طبیعی در روستاهای تحت پوشش این طرح ایجاد شد. به گفته مسئول اجرایی طرح در کشور، مهم ترین اهداف اجرای پروژه ترسیب کربن، افزایش میزان ترسیب کربن، افزایش روحیه مشارکت پذیری در میان مردم، بهبود شاخص های زیست محیطی، بهبود وضعیت اقتصادی و اجتماعی بهره برداران و کاهش خشکسالی و بلایای طبیعی است. هدف جهانی اجرای این طرح، ارائه الگوی ترسیب کربن در مناطق خشک و نیمه خشک است. هدف ملی از اجرای این پروژه نیز احیای مناطق تخریب شده دشت حسین آباد سربیشه و بهبود شاخص های توسعه انسانی است. به گفته مسئول پروژه در استان خراسان جنوبی ، یکی از مهم ترین دستاوردهای اجرای پروژه ترسیب کربن در دشت حسین آباد سربیشه، کاهش ۶۰ درصدی تخریب مراتع منطقه بوده است. با اجرای طرح ترسیب کربن و احیای اراضی تخریب شده، میزان پوشش گیاهی منطقه از ۱۰ درصد به ۳/۲۲ درصد رسیده است. می توان از افزایش شاخص توسعه انسانی از ۴۴۱ هزارم به ۵۰۷ هزارم درصد، افزایش شاخص امید به زندگی در بین مردم این منطقه و کاهش تخریب مراتع از ۸۰ درصد به ۴/۱۹ درصد به عنوان مهم ترین دستاوردهای اجرای پروژه یاد کرد. ایجاد اشتغال مولد، فرهنگ سازی مردم منطقه در راستای تخریب نکردن مراتع، دخیل کردن آن ها در کارهای مشارکتی و مشارکت ن در اجرای طرح های مختلف از دیگر دستاوردهای این طرح است. هدف از اجرای این طرح، توسعه مدیریت پایداردر عرصه های منابع طبیعی با مشارکت بهره برداران و روستاییان و ارتقای مشارکت مردم با ایجاد تعاونی های کوچک و سودده است. این طرح با ایجاد اشتغال برای روستاییان باعث می شود که آن ها هم درآمدزایی و هم در حفاظت و توسعه منابع طبیعی مشارکت داشته باشند. مشارکت اجتماعی و محلی از دستاوردهای جانبی پروژه است که برای تحقق آن، برنامه های مختلف فرهنگی، آموزشی، اقتصادی و. اجرا شد که تشکیل صندوق خرد اعتباری با هدف اعطای وام، ایجاد اشتغال، توانمندسازی جوامع روستایی و حفظ سرمایه های منابع طبیعی از آن جمله است. تشکیل گروه‌های روستایی و بیمه مرتع، از نکاتی است که در این پروژه ها دیده می شود و جلب توجه می کند.


ترسیب کربن یا نفوذ؟

ت‌های کلی نظام در حوزه کشاورزی و توسعه روستایی همچنان بر زمین مانده است.

کد خبر: ۶۳۸۹۶۰

تاریخ: ۱۸ مهر ۱۳۹۶ 

به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، سند توسعه هزاره سوم (MDGs) که آرمان‌های ۸گانه‌ای را در راستای توسعه کشورها و ایجاد حکومت‌های دموکراتیک هدف‌گذاری کرده است، در سپتامبر ۲۰۰۰، توسط ۱۸۹ تن از سران دولت‌ها به‌عنوان نقشه راه تا سال ۲۰۱۵ قرار گرفت. دراین‌بین و در راستای دست‌یابی به اهداف توسعه هزاره سوم، طرح‌هایی تدوین شد که ازجمله آن‌ها می‌توان به طرح ترسیب کربن (CSP) اشاره کرد. سند ۲۰۳۰ سازمان ملل نیز در سال ۲۰۱۵ میلادی با عنوان و پوشش سواد و افزایش کیفیت آموزش (سبک زندگی غربی)، با ۱۷ هدف اصلی و ۱۶۹ هدف ویژه در سازمان ملل به تصویب رسید و کشورهای عضو مم به رعایت آن شدند. این اسناد با اهدافی خاص به تصویب رسیده و سازمان‌هایی مانند یونسکو (UNESCO)، دفتر عمران ملل متحد (UNDP) و صندوق محیط‌زیست جهانی (GEF) مسئول اجرا و پیگیری آن در کشورهای عضو شده‌اند.

سند توسعه پایدار 
۲۰۳۰ نقشه‌ای جعل‌شده برای کشورهای مختلف جهان در تمامی ابعاد اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و ی است. بعد فرهنگی این منظومه جعل‌شده با ورود صریح رهبر معظم انقلاب(مدظله‌العالی) و مطالبه اجتماعی دغدغه‌مندانه مردم به حاشیه رفت. این سند بین‌المللی ابعاد دیگری نیز دارد که با همان نیات سلطه‌جویانه درصدد نفوذ به لایه‌های مختلف زندگی اجتماعی کشورهای مختلف جهان است.

یکی از مهم‌ترین طرح‌های غیر آموزشی سند 
۲۰۳۰ که بیش از ۱۸ سال است، در سطح وسیعی از کشور در حال اجرا است؛ طرح ترسیب کربن است در ادامه این نوشتار به تحلیل این طرح پرداخته خواهد شد.

طرح ترسیب کربن
این پروژه با رویکردی محیط‌زیستی، کار خود را آغاز کرد و سپس با استفاده از ظرفیت‌های اکولوژیکی منطقه هدف، به یک مدل مشارکتی اجتماعی-اقتصادی دست یافت که در آن، سه سطح از اهداف به ترتیب در سطح محلی، ملی و بین‌المللی هدف‌گذاری شد.

تاریخچه طرح ترسیب کربن به سال 
۱۳۷۸ و به روستای شیرآباد در استان سیستان‌وبلوچستان برمی‌گردد که بنا به دلایل نامعلومی، تعمیم تجربه آن به سایر استان‌ها متوقف شد. در سال ۱۳۸۳، سازمان مراتع و جنگل‌ها به‌عنوان بازوی اجرایی ملی UNDP در ایران انتخاب شد.

این طرح در سال 
۱۳۸۳ وارد منطقه سربیشه استان خراسان جنوبی شد و در سال ۱۳۹۰ با ادعای موفقیت طرح به استان‌های کرمان و تهران تعمیم یافت .سپس با تغییر نام به «طرح مدیریت مشارکتی منابع طبیعی و توسعه روستایی» (تعمیم ترسیب کربن) به ۱۷ استان دیگر کشور هم وارد شد. در گام نهایی، طی تفاهم‌نامه‌ای در ۲۷ خرداد ۹۶، ورود این طرح به ۵ منطقه دیگر کشور هم تصویب شد.

اجزای پروژه ترسیب کربن را می‌توان بنابر ادعای اثبات‌نشده متولیان آن، به چهار بخش محرومیت‌زدایی، مشارکت و کار گروهی، مشارکت و توانمندسازی جوامع محلی و احیای مراتع و در نتیجه الگوسازی ترسیب کربن تقسیم کرد. این طرح ازلحاظ وسعت، به گفته گری لوئیس (نماینده سازمان ملل در ایران)، در حدود 
۲۰۰۰ گروه روستایی را پوشش و زندگی ۲۵هزار ایرانی را تحت‌الشعاع قرار داده است.

توسل به ادبیات‌سازی برای جا انداختن طرح ترسیب کربن
طراحان این طرح با ادبیات‌سازی‌های رسانه‌ای و دانشگاهی و با دست‌آویز قرار دادن شرایط اقلیمی و جغرافیایی کشور، سعی در توجیه اقدامات خود دارند. این طرح تنها به محدودیت‌های کشاورزی ایران پرداخته و از ظرفیت‌های چون کشت دیم و مدیریت منابع آب با ابزار آبخیزداری غفلت می‌ورزد.

شائبه نفوذ در ساختار اجتماعی مناطق روستایی در این طرح نگران‌کننده است. این طرح گویی درصدد تخریب ساختار اجتماعی فعلی جامعه روستایی کشور و جایگزینی الگوهای اجتماعی منحط غربی است. یکی از نمودهای این شائبه نفوذ را می‌توان در حضور پررنگ ن در این طرح دید. این موضوع تا آنجا پیش رفته که برخی از تسهیلات صرفاً به بانوان اختصاص داده می‌شود.

یک سطح بالاتر از این نمود فرهنگی و اجتماعی را باید در اهداف سند توسعه هزاره سوم جست‌وجو کر؛ آنجا که از میان اهداف 
۸گانه خود ۲ هدف را به ن اختصاص می‌دهد و در مرحله اول از نابرابری جنسیتی می‌گوید و راهکار آن را توانمندسازی ن برای ورود به بازار کار و کاهش فاصله درآمدی خود با مردان می‌داند. علاوه بر این، با ابزار قرار دادن سلامت مادران و کلاس‌های تحت عنوان تنظیم خانواده، جمعیت و منابع انسانی کشور را هدف قرار می‌دهد.

مشاغل جایگزین کشاورزی یکی دیگر از ادبیات‌سازی‌های صورت‌گرفته است که کشور را به سمت مشاغل کاریکاتوری می‌برد. در ایران، کشاورزی یکی از مؤلفه‌های قدرت ملی است و هر اقدامی در جهت تضعیف آن متناقض با منافع ملی است. یکی از مشاغل جایگزین که اصرار عجیبی برای توسعه آن از سوی نهادهای بین‌المللی مشاهده می‌شود، موضوع گردشگری روستایی است. هرچند این موضوع اهمیت دارد، اما ترویج چنین مشاغلی با شرایط ی فعلی کشور بستر مناسبی برای تخریب ساختارهای اجتماعی و فرهنگی است.

گرمایش کره زمین و تغییر اقلیم بهانه‌های دیگری است که در طرح ترسیب کربن به آن اشاره می‌شود. سازمان حفاظت محیط‌زیست با همین ادبیات، زیر بار توافقی به نام پاریس رفت که منتقدان این موضوع را بهانه‌ای از سوی دولت‌های غربی برای محدودیت اقتصادی کشورها و حفظ پیشتازی خود در عرصه اقتصاد می‌دانند.

توانمندسازی مردم بومی یکی از شاخص‌هایی بود که این طرح برای خود در نظر گرفته است؛ اما مدل اقتصادی مناسب و منطقی برای بهره‌وری مستمر در آن دیده نمی‌شود. تمرکز گلخانه‌ای بر یک نقطه و بسیج تمام امکانات کشور برای اجرای موفق یک پروژه گویای عدم دستیابی به هدف توانمندسازی مردم بومی است.

مدیران اجرایی سازمان جنگل‌ها و نهادهای بین‌المللی حامیان این طرح، این طرح را جزء 
۱۰ طرح برتر سازمان ملل متحد معرفی می‌کنند؛ درحالی‌که هیچ‌گونه گزارش مستندی که نشان‌دهنده‌ی دست‌یابی به اهداف این طرح باشد، در دست نیست. این طرح حتی از یک سایت جامع هم برخوردار نیست؛ و طرحی با چنین ابعادی گویا با نوعی مخفی‌کاری درصدد فرار از گزارش‌دهی به نهادهای نظارتی و تحقیقاتی است.

یکی از اهداف مشکوکی که این طرح به دنبال آن است، ترویج پرورش دام پرواری به‌جای دام چرایی است. ژنتیک و ذات برخی دام‌ها اقتضا می‌کند که در مرتع باشند و متأسفانه برای این خروج غیرطبیعی دام سبک از مرتع ادبیات‌سازی خروج دام و دام جایگزین غیربومی را مطرح می‌کنند.

زندگی روستایی و عشایری در کشور بعد از پیمودن یک روند تاریخی به جایگاه فعلی‌اش رسیده است که الگوی کشت و نوع خاصی از دام را منطبق با چنین شرایطی می‌داند. ترویج دام‌های غیربومی بدون در نظر گرفتن اقلیم و روند تاریخی کشاورزی و دام‌پروری ایران نیز ازجمله اقدامات غیراستاندارد طرح ترسیب کربن است.

بنا بر آنچه گفته شد، به‌رغم وجود سؤالات بی‌پاسخ زیادی پیرامون طرح ترسیب کربن، این طرح در حال گسترش است. ازجمله سؤالاتی که پاسخی برای آن وجود ندارد، می‌توان به موضوع کلیدی امنیت غذایی کشور و در خطر افتادن آن در نتیجه اجرای چنین طرح‌هایی، تضعیف کشاورزی به بهانه محدودیت خاک و آب و کاهش تأمین مواد پروتئینی با خروج دام از مرتع اشاره کرد. باید توجه کرد که مشکل عمده بخش کشاورزی و روستایی ما دو مسئله مدیریت منابع آب و ساختار کشاورزی است و تمرکز بر سایر مسائل یعنی انحراف از مسئله اصلی و باقی ماندن مشکلات.

منبع:عیارآنلاین

 


ترسیب کربن یا نفوذ؟

با گذشت بیش از ۱۴ سال از اجرای طرح ترسیب کربن در کشور تا کنون هیچ گزارش مستندی از میزان دقیق اشتغال ایجاد شده از این طرح منتشر نشده است. در حالی خداکرم جلالی، رئیس سابق سازمان جنگل‌ها از ایجاد حداقل 5 هزار فرصت شغلی برای جوانان در هر منطقه به واسطه این طرح سخن گفته بود که سرداری، مدیرکل امور بیابان سازمان جنگل‌ها در مصاحبه‌ای این آمار را نزدیک به 4 هزار شغل در کل کشور عنوان کرد.

به گزارش عیارآنلاین، ایجاد اشتغال و درآمدزایی ماندگار ازجمله مهم‌ترین چالش‌های پیش روی جوامع روستایی کشور است. بررسی تغییر و تحولات جمعیتی کشور در چند دهه گذشته به‌ خوبی نشان‌دهنده کاهش جمعیت روستایی کشور و افزایش مهاجرت به شهرها به‌منظور پیدا کردن شغل، ایجاد رفاه، ارتقاء معیشت و دست‌یابی به زندگی بهتر است.  در همین راستا، طبق سرشماری سال ۱۳۳۵،  حدود ۶۸درصد جمعیت کل کشور در روستاها ساکان بودند، این در حالی است که در آخرین سرشماری انجام‌شده در سال ۱۳۹۵، این میزان به ۲۵٫۹ کاهش‌یافته است. با توجه به اهمیت موضوع ایجاد اشتغال در روستاهای کشور، دولت‌های مختلف در چند دهه اخیر اقداماتی در این زمینه انجام داده‌اند. طرح‌های «خوداشتغالی»، «ضربتی اشتغال»، «بنگاه‌های زودبازده»، «رونق تولید»، «طرح‌های مشارکتی معاونت توسعه روستایی معاون اول ریاست‌جمهوری» و «طرح‌های اشتغال فراگیر روستایی» ازجمله این طرح‌ها هستند. از جمله طرح‌های که در یک دهه گذشته با ادعاهای مختلف ازجمله اشتغاایی در روستاها اجرا شده طرح‌های بین المللی از جمله طرح ترسیب کربن است. طرح ترسیب کربن به روند ذخیره کربن موجود در هوا در خاک و گیاهان گفته می‌شود. هدف از این طرح، ارائه مدل‌های اقتصادی در ابعاد محلی با رویکرد محیط زیستی است. سطح محلی این طرح باهدف بهبود شرایط اجتماعی- اقتصادی روستاییان از طریق ایجاد و پیشنهاد مشاغل جایگزین کشاورزی به روستاییان برنامه‌ریزی شده است. این مشاغل، غیر بومی، دسته چندم و فرعی هستند که به اعتقاد بسیاری از کارشناسان، فراگیر شدن آن‌ها منجر به تضعیف کشاورزی و عدم توجه به مزیت‎های مناطق روستایی و تخلیه آن‌ها می‌شود. علی‌رغم وجود نقدهای فراوان کارشناسی به طرح ترسیب کربن، طرح مذکور با محوریت دفتر عمران ملل متحد (UNDP)، صندوق جهانی محیط زیست (GEF) و سازمان جنگل‌ها و مراتع کشور از سال 1383 در کشور اجرایی شد و درحال حاضر استان کشور را در بر گرفته است. تناقض‌گویی و آمار غیرشفاف از اشتغال‌زایی طرح ترسیب کربن با گذشت بیش از ۱۴سال از اجرایی شدن ترسیب کربن در کشور تا کنون هیچگاه گزارش شفاف و قابل استنادی از میزان دقیق اشتغال ایجاد شده  به وسیله این طرح منتشر نشده است و تناقض‌گویی‌های فراوانی پیرامون آن وجود دارد. به عنوان مثال، خداکرم جلالی، رییس سابق سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور با بیان اینکه پروژه ترسیب کربن با هدف ایجاد اشتغال، رفع فقر و کاهش مهاجرت روستاییان به حاشیه شهرها دنبال می شود معتقد بود: اجرای پروژه ترسیب کربن در هر منطقه حداقل 5 هزار فرصت شغلی برای جوانان ایجاد می‌کند. اظهار نظر رییس سابق سازمان جنگل‌ها درحالی است که فرهاد سرداری، مدیرکل امور بیابان سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور در مصاحبه‌ای اظهار داشت: از زمان آغاز اجرای طرح ترسیب کربن در استان کشور، نزدیک چهارهزار اشتغال پایدار و نیمه پایدار ایجاد شده است. ایجاد تنها چهار هزار شغل برای طرحی که قرار بود در هر منطقه از کشور 5 هزار شغل ایجاد کند به خوبی نشان دهنده افق تاریک و شکست خورده آن است. تضعیف کشاورزی و امنیت غذایی هدف طرح‌های بین المللی توسعه روستایی علاوه بر عدم تحقق اشتغال‌زایی بالای طرح ترسیب کربن، نقدهای فراوانی هم به نوع مشاغل مورد هدف این طرح وارد است. عروسک‌سازی،  تولید پوشاک، تابلو فرش، قالی بافی، پرورش گل محمدی، گسترش صنایع دستی و غیره از جمله مشاغل پیشنهادی مجریان ترسیب کربن به روستاییان هستندکه هرچند موردنیاز کشور و شاید ظرفیت برخی از روستاهای ایران باشند ولی عموما غیر بومی بوده و خارج از مزیت ذاتی و اولویت‌های واقعی پیشرفت روستاها است. همچنین به نظر می‌رسد پرداختن به اینگونه مشاغل خارج از ماموریت‌های سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزدای باشد. چنانکه این سازمان ماموریت‌های ویژه‌ای مانند ترویج و گسترش بهره‌برداری صیانتی از منابع طبیعی و اجرای طرح‌های آبخیزداری که تاثیر مهم و زیربنایی در اشتغال ماندگار روستایی دارند، داشته و پرداختن به امور غیرضرور دیگر، انحراف در مأموریت‌های سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری است. در پایان لازم به ذکر است، هدف نهایی از طرح ترسیب کربن در کشور کاهش تولید محصولات کشاورزی و تامین آن از طریق واردات، تغییر الگوی کشت کشاورزی از تولید محصولات اساسی مثل گندم و جو به تولید زعفران و گیاهان دارویی، خروج دام از مراتع از طریق جایگزینی دام‌های پرواری خارجی به جای دام‌های بومی مبتنی بر چرا و در نهایت توسعه مشاغل خدماتی و صنایع دستی غیر بومی به جای فعالیت‌های کشاورزی است. اقداماتی که نه تنها شغل جدید ایجاد نخواهند کرد بلکه منجر به نابودی مشاغل بومی و تضعیف امنیت غذایی کشور خواهند شد.

پایگاه خبری تحلیلی عیارآنلاین


ترسیب کربن یا نفوذ؟

مشکلات و موانع موجود :

*عدم تامین اعتبار علی رغم مبادله موافقتنامه استانی و باعث بدهکار شده پروژه به مردم و گروه ها گردیده است.

* هزینه بر بودن فعالیت های احیایی بدلیل خشکسالی شدید و هجوم ماسه های روان و نیز تعويض و         خاکبرداری پروژه های احیایی.

* کمبود نیروی مشاور و تسهیلگر بومی با تجربه و متخصص جهت اجرای فعالیت های اجرایی.

 

* عدم مجوز بکارگیری نیرو و نیز اصلاح موافقتنامه های استانی و ملی بر اساس برنامه های کاری پروژه.

 

 

 


ترسیب کربن یا نفوذ؟

به گزارش عیارآنلاین، یکی از برنامه‌هایی که مدتی است در برخی از روستاهای کشور در حال اجراشدن است، پروژه بین‌المللی ترسیب کربن است. هدف اجرای طرح ترسیب کربن، ارائه یک مدل اقتصادی جهت رسوب دادن کربن موجود در جو و کاهش گازهای گلخانه‌ای است. این برنامه در ۳ سطح برنامه‌ریزی‌شده است که بالاترین سطح آن سطح محلی با هدف بهبود شرایط اجتماعی-اقتصادی روستاییان عنوان‌شده است. این طرح تأکید ویژه‌ای به مشارکت ن در اجرای آن و ایجاد ساختاری اجتماعی بر مبنای حضور فعال زن در برنامه‌های توسعه روستا دارد.

 

گفتنی است که حدود ۱۷ سال پیش در سازمان ملل سندی به نام سند توسعه هزاره به تصویب رسید که ۱۹۰ کشور دنیا متعهد شدند اهداف این سند را محقق کنند. از اهداف این سند گسترش و ترویج برابری جنسیتی و توانمندسازی ن و تضمین پایداری محیط‌زیست است. چندین نهاد زیرمجموعه سازمان ملل وظیفه طراحی راهبردهای اجرای این سند را داشتند که پروژه بین‌المللی ترسیب کربن یکی از این پروژه‌ها است.

 

اگرچه ظاهر اهداف مطرح‌شده بسیار متعالی و جذاب است اما درباره این اقدام باید به چند موضوع اشاره کرد:

 

۱- شروع این پروژه از روستاها خود جای تأمل دارد. پذیرش اجرای این پروژه در روستاهای کشور قطعاً با ااماتی همراه است و این به معنی تغییر الگوی کشت کشاورزی بر اساس سازمان‌های بین‌المللی است. سازمان‌هایی که غالباً تحت سلطه و نفوذ کشورهای خاصی قرار دارند و عملاً پیاده‌نظام نرم آن کشورها برای پیشبرد اهدافشان هستند. این موضوع زمانی از اهمیت بالاتری پیدا می‌کند که روستا محل اصلی تأمین غذای کشور تلقی شده و می‌تواند از جهاتی حائز اهمیت امنیتی و استراتژیک باشد.

 

۲- تأکید ویژه به مشارکت ن در اجرای این طرح نکته‌ای است که باید به آن توجه شود. حضور مؤثر و فعال زن در اجتماع بسیار مهم و لازم است اما اگر برنامه و شیوه مشارکت او توسط نهادهای غربی برنامه‌ریزی‌شده باشد باید ملاحظات دینی و فرهنگی کشور نیز در آن لحاظ شود. چراکه دنیای غرب درک کرده است که یکی از مؤثرترین راهکارهای ضربه به کشور، نفوذ به سبک زندگی خانواده به‌خصوص مادران خانواده است.

 

۳- اگر ترسیب کربن و عدم انتشار گازهای گلخانه‌ای مهم است که عدم بررسی اصل این موضوع یکی از ایرادات وارد به این طرح است، چرا باید بر اساس برنامه کشورها و سازمان‌هایی که سابقه خوبی در تعامل با ایران نداشتند اقدام شود؟ مجموعه‌های به‌اصطلاح بین‌المللی که قطعاً تحت نفوذ کشورهای خاصی هستند به چه حقی برای کشورهای دنیا تکلیف مشخص تعیین می‌کنند؟ تجربه نشان داده است که از محل پذیرش داوطلبانه برنامه‌های پیشنهادی سازمان‌های بین‌المللی کشور ایران شاهد هجمه و فشارهایی از همان محل بوده است. اگر ترسیب کربن کار خوبی است، چرا باید برنامه‌ها و راهبردهای غیربومی در کشور اجرا شود؟

 

بنابراین با توجه به جایگاه ایران در معادلات ی دنیا و تلاش غرب برای ضربه به ایران به انحای مختلف، ضرورت دارد که تمام برنامه‌های پیشنهادی حتی سازمان‌های بین‌المللی موشکافانه موردبررسی قرار بگیرد. این دقت نظر در تمامی کشورهای دنیا صورت می‌گیرد و امری کاملاً طبیعی است. معاندین دریافته‌اند که دیگر به‌صورت مستقیم امکان ضربه زدن به کشور را ندارند و طراحی برنامه‌های هوشمند را در دستور کار خود قرار داده‌اند. با این اقدام اهداف خود را به‌صورت غیرمستقیم با استفاده از عناوینی پسندیده در نقاب محیط‌زیست و برابری جنسیتی پیش خواهند برد که نیازمند هوشیاری است.

yon.ir/NhsFn


ترسیب کربن یا نفوذ؟

 

 

آثار اجرای پروژه ترسیب کربن

 

بیش از یک دهه است که پروژه بین‌المللی ترسیب کربن در نقاط مختلف کشور در حال اجراست. بررسی ها نشان می دهد که اقدامات انجام شده توسط سازمان ملل متحد و دفاتر مرتبط با آن در این طرح با انتقادات زیادی نیز از سوی مردم و جوامع محلی روبرو بوده است و اجرای این طرح هنوز نتوانسته نتایج و اهداف تعیین شده را محقق کند.

 

از جمله‌ مهم ترین آثار اجرای این پروژه می توان به موارد زیر اشاره کرد:

 

*کاهش تولید محصولات کشاورزی و محصولات غذایی اساسی با تغییر الگوی کشت کشاورزی؛

*به خطر افتادن امنیت غذایی در اثر جایگزین کردن محصولات غیرضروری به جای محصولات مهم و ضروری؛

*ترویج خروج دام از مرتع و جایگزینی دامهای سبک به جای دام سنگین که موجب تضعیف کشاورزی و دامپروری و وابستگی هر چه بیشتر به واردات می شود؛

*جایگزینی مشاغل و کسب و کارهای خانگی نظیر صنایع دستی و گل دوزی با کشاورزی و زراعت؛

*عدم توجیه پذیری اقتصادی اجرای طرح های اشتغال زایی طرح مذکور در میان کلیه طبقات خانوارهای روستایی؛

*دسترسی نداشتن به بازار فروش کالا و عدم خریداری محصولات تولیدی روستائیان ذیل این طرح؛

*ناچیز بودن مبلغ وام ها برای راه اندازی کسب و کار پایدار و وابستگی مالی روستائیان به منابع مختلف؛

*عدم توفیق در دستیابی به اشتغال کافی و پایدار؛

*ایجاد تضاد و تعارض فرهنگی و تغیییرات اساسی ناشی از آن در دل روستا و زندگی مردم جوامع روستایی؛

*برهم زدن ثبات و پایداری شغلی با ایجاد دگرگونی های مختلف در شیوه های اقتصادی و معیشتی مردم؛

*عدم تطابق برنامه ها با شرایط محیطی و طبیعی مناطق؛

*توسعه‌ی ناموزون با اجرای طرح در مناطقی که مزایای دیگری دارد؛

*بهم خوردن تعادل محیطی و سیستم طبیعی با ایجاد تغییرات متغایر با محیط روستایی؛

موارد مذکور نشان از آن دارد که اجرای پروژه ترسیب کربن نتایجی بر خلاف انتظار داشته است. بنابراین ضروری است این پروژه که به صورت جدی ایستم روستایی کشور را تحت تاثیر قرار داده و تغییرات مهمی در آن ایجاد نموده است، با در نظر گرفتن مسائل بومی و نیازهای کشور بازنگری شده و برای ادامه آن تصمیم گیری شود.

yon.ir/83j9k

 

 

 

 

 

 

 


ترسیب کربن یا نفوذ؟

 

 

نرخ رشد جمعیت در طی سنوات مانیتورینگ و پایش پروژه کاهش قابل توجهی داشته به طوری که از 4/6 درصد در سال 1385 به 1/2درصد در سال 1387 تنزل یافته است.97 درصد از افراد شرکت کننده از آموزش های بهداشت محیط و تنظیم خانواده(اثرات کنترل جمعیت بر سلامت ن)رضایت کامل داشته اند که این مساله حاکی از ثمربخش بودن این برنامه در توجه به کنترل جمعیت بوده است.

 

 


سرانه دام عشایری در سال اول 41/6راس ، در سال دوم 40 راس و در سال سوم اجرای طرح 34/9راس و سرانه دام روستایی در این سه سال به ترتیب،51/6راس ،45/7 راس و 42/1 راس می باشد .

کاهش سرانه ی تعداد دام مربوط به هرخانواده در ارتباط با افزایش تعداد خانوارهاست در حالی که رقم مطلق تعداد دام سبک متغیر بوده است.

در مجموع سرانه ی دام روستایی و عشایری در محدوده سه ساله ارزیابی،روند رو به کاهش داشته هرچند شدت این روند را بیش از همه تغییرات اقلیمی سالیانه تعیین می نماید.

 

منبع:نتایج بخش مانیتورینگ(مقاله پایش و مانیتورینگ اقتصادی و اجتماعی پروژه ترسیب کربن دشت حسین اباد غیناب سربیشه)


ترسیب کربن یا نفوذ؟

خداکرم جلالی، رئیس سابق سازمان جنگل‌ها و مراتع در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه کشاورزی عیارآنلاین، پیرامون نگرانی‌های به وجود آمده به دلیل عدم استفاده از الگوهای بومی مانند جهادسازندگی در توسعه روستایی و شروع و ادامه طرح ترسیب کربن براساس اسناد بین المللی مانند سندتوسعه هزاره سوم و سند۲۰۳۰  گفت: بحث مشارکت مردم یک امر اساسی در فرایند توسعه کشور است. در حوزه اداره حکومت، فعالیت‌های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و ی تجربه نشان داده است، هر جا مردم حضور پر رنگ داشته‌اند، قطعا به هدفی که مد نظر بوده رسیده‌ایم.

اسلامیزه کردن مدل های غربی با روضه امام حسین(ع) و برگزاری جلسات در مسجد

وی ادامه داد: در خصوص فرایند توسعه روستایی، آنچه در کشور، توسط جهاد سازندگی انجام می‌شد، یک مدل بسیار جالب و خوبی بود. اگر در سازمان جنگل‌ها در زمینه  مشارکت مردمی توفیقی حاصل شده، توسط همین جهادگرانی بود که با اعتقاد و باور به مشارکت مردم کار می‌کردند. در همین راستا، طی چند سال گذشته، هدف اصلی ما در سازمان جنگل‌ها ایرانیزه و اسلامی کردن مفاهیم اسناد بین المللی است. به گونه ای که جلسات را در مساجد روستاها و در ایام محرم با روضه امام حسین(ع) آغاز می کنیم.

آموزش های روستاییان غیر از مسائل تخصصی!

معاون سابق وزیر جهاد کشاورزی با بیان اینکه، دست‌اندرکاران پروژه‌های بین المللی،  همچون ترسیب کربن، کوچکترین دخالتی در زمینه‌های آموزش‌های روستاییان، غیر از مسائل تخصصی نمی‌کنند گفت: هدف اصلی ما، افزایش مشارکت روستاییان در توسعه روستایی است. در خصوص بهره‌برداری از مراتع و منابع طبیعی، خود روستاییان، نهال کاری می‌کنند، علوفه تولید می‌کنند، خودشان هم مشارکت می‌کنند و ما هم به عنوان سازمان مسئول به هدف خود می‌رسیم. در حال حاضر، هزاران هکتار زمین به وسیله این طرح با هزینه پایین نهال کاری شده‌اند. هم اکنون ۱۷ میلیون هکتار از جنگل‌ها به وسیله خود مردم حفاظت می‌شوند و ۷۳ درصد جرائم مرتبط با تخریب جنگل‌ها کاهش یافته است.

وی ادامه داد: این‌ها چیزهایی نیستند که سازمان‌های بین المللی به ما یاد داده باشند. خود ما هم، حواسمان خیلی جمع است. دست‌اندرکاران پروژه‌های بین المللی،  همچون ترسیب کربن، کوچکترین دخالتی در زمینه آموزش‌های روستاییان غیر از مسائل تخصصی نمی‌کنند.

جلالی در پاسخ به اینکه آیا مدل‌های بومی برای توسعه روستایی و آموزش روستاییان وجود نداشته است گفت: چرا، مدل‌های بومی وجود دارد، ولی متاسفانه، این مدل‌ها به درستی سازمان‌دهی نشده‌اند و فرایندهای آن‌ها به ثبت نرسیده است. در کشورهای مختلف دنیا این فرایندها را گام به گام ثبت کرده‌اند و از آن‌ها استفاده می‌کنند. در کشور ما در حال حاضر پنجاه دستگاه مسئول در زمینه توسعه روستایی کار می‌کند و هر سازمان کار خودش را انجام می‌دهد. علاوه بر آن به وسیله پروژه‌های بین المللی کمک‌های مالی هم به ما می‌شود که خیلی برای ما مهم است.

سازمان دهی و استفاده از مدل های بومی یا تقلید از مدل های غربی

وی در پاسخ به اینکه، وقتی مدل‌های بومی را نگاه می‌کنیم مشاهده می‌شود، توانسته‌اند روستایی که خالی از سکنه بوده را در عرض سه سال تبدیل به روستایی با مهاجرت مع ۲۵ خانواری کنند، ولی وقتی به تجربه روستای حسین آباد غیناب  که پروژه ترسیب کربن ۱۴ سال در آن  انجام می‌شود نگاه میکنیم می‌بینیم که مدیرعامل تعاونی الغدیر که در فرآیند پروژه ترسیب کربن تشکیل شده است، از تسهیلگران پروژه بوده و توانمندی در اعضای تعاونی در فروش محصولاتشان به وجود نیامده و همچنین دفتر تعاونی نیز در اداره منابع طبیعی است گفت: قبول دارم ولی این روستا اولین روستایی بود که پروژه ترسیب کربن در آن اجرا شده است. وقتی به استان‌های دیگر نگاه می‌کنیم می‌بینیم که کارهای صحیحی هم انجام شده است. در یکی دو سال اخیر به اندازه ۱۵ سال کار شده و نقایص هم بر طرف شده است.

وی ادامه داد: درحال حاضر هم دیگر خیلی متکی به UNDP نیستیم، یعنی در بیست استانی که پروژه ترسیب کربن در آن‌ها درحال انجام است، این طور نیست که سازمان ملل کمکی کند. آن‌ها روی پای خودشان ایستاده و استقلال پیدا کرده‌اند. لذا ما سعی کردیم آن تسهیل‌گری‌ها و نظارت‌های کلان را داشته باشیم تا این فرآیند حفظ شود و همه آن‌هایی که با فرهنگ و عقاید ما ناسازگار بوده است حذف شده است.

اعتراف جلالی به جایگزینی صنایع دستی به جای کشاورزی در پروژه ترسیب کربن

رئیس سابق سازمان جنگل‌ها در پاسخ به این سئوال که در حال حاضر مشاهده می‌شود در بجستان از توابع استان خراسان رضوی که از مکان‌های بعد از حسین آباد غیناب است که پروژه در آنجا اجرا شد است از سال ۹۲ در عرض ۴ سال ۲۳۹ شغل ایجاد شده که بسیار محدود است و  یا مشاغل جایگزینی همچون  صنایع دستی به کشاورزان و روستاییان به جای کشاورزی معرفی می‌شود که نه تنها بازاری برای آن ها وجود ندارد بلکه مزیت اصلی روستاها نبوده و مشاغلی ناپایدار هستند و بازار آن‌ها وجود ندارد گفت: این نکته درست است ولی ما واقعا برای توسعه روستایی کشور متولی نداریم. چهل سال از انقلاب گذشته ولی هنوز اقدامات خوبی در این حوزه صورت نگرفته است و مدلی که نشان دهنده مدل توسعه روستایی جمهوری اسلامی باشد در کشور  نداریم. به اعتقاد من ۲۳۹ تا شغل در چهارسال کار خیلی خوبی است و اگر همین را حفظ کنیم و پایداری داشته باشد قطعا مفید خواهد بود.

توسعه روستایی در کشور متولی ندارد/سازمان جنگل ها مسئول اشتغال و توسعه روستایی نیست

وی ادامه داد: متاسفانه کشور ما در بخش توسعه روستایی متولی واحد نداشته و بی صاحب است وگرنه سازمان جنگل‌ها نباید مسئول توسعه روستایی و اشتغال باشد. باید از جای دیگر هدایت شود. ما اگر توسعه روستایی را واقعا جدی بگیریم بسیاری از مهاجرت های بی‌رویه کاهش می‌یابد و از بسیاری از پتانسیل‌های کشور استفاده می‌شود.

 آذر96

عیارآنلاین


ترسیب کربن یا نفوذ؟

 

۱۱میلیون تن علوفه مرتعی در سال جاری تولید می‌شود

مدیرکل دفتر فنی مرتع سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور گفت: برآورد می‌شود در زمان بارندگی ۱۰/۷ میلیون تن علوفه تولید شود و امسال هم بارش‌ها افزایش یافته است. به گزارش وزارت جهاد کشاورزی، ترحم بهزاد درباره وضعیت تولید خوراک دام در کشور اظهار کرد: پراکنش و میزان بارش‌های چند ماهه اخیر در نیم قرن […]

 

مدیرکل دفتر فنی مرتع سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور گفت: برآورد می‌شود در زمان بارندگی ۱۰/۷ میلیون تن علوفه تولید شود و امسال هم بارش‌ها افزایش یافته است.

 

به گزارش وزارت جهاد کشاورزی، ترحم بهزاد درباره وضعیت تولید خوراک دام در کشور اظهار کرد: پراکنش و میزان بارش‌های چند ماهه اخیر در نیم قرن گذشته بی‌سابقه بوده و وجود بانک بذر مناسب در خاک‌های مرتعی موجب رویش انواع گونه‌ها و افزایش تولید علوفه در این عرصه‌ها شده است.

وی افزود: با افزایش هر میلی متر بارندگی، یک کیلوگرم در هر هکتار در عرصه‌های مرتعی تولید علوفه افزایش می‌یابد. در برخی مناطق مرتعی به علت کاهش چرا و احتمال باقی ماندن علوفه‌های مرتعی به ویژه علوفه‌های یک ساله، احتمال وقوع آتش سوزی وجود دارد و از این رو برای جلوگیری از حریق در این عرصه‌ها بخشنامه‌ای در ۱۳ بند تدوین و به استان‌های کشور ابلاغ کرده‌ایم.

مدیرکل دفتر فنی مرتع سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور درباره مفاد این بخشنامه تصریح کرد: در این بخشنامه به استان‌ها تاکید شده به منظور جلوگیری از باقی ماندن علوفه خشک در مراتع با هماهنگی مراکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان نسبت به برآورد ظرفیت چرای واقعی مرتعی برای افزایش تعداد دام وارده، به موقع اقدام کنند.

بهزاد افزود: در مراتعی که به علت محدودیت تعداد دام، امکان استفاده کامل از علوفه توسط دام وجود ندارد و از طرفی امکان برداشت یا درو مستقیم علوفه مراتع و سیلوی آن وجود دارد، بهره برداران می‌توانند برای ذخیره علوفه در سال‌های کم باران و ذخیره علوفه زمستانی، این علوفه‌ها را برداشت و درو کنند.

وی ادامه داد: اکثر تیپ‌های مرتعی گندمیان یا تیپ‌های مرتعی بوته‌زار یا درختچه‌زاری که زیراشکوب آنها گندمیان یک‌ساله یا چند ساله رویش دارند، مستعد وقوع و گسترش حریق هستند و از این رو به استان‌ها پیشنهاد شده با هماهنگی و تعامل بهره برداران ذینفع مرتعی، اقدام به چرای متراکم دام در مقاطع زمانی فشرده در این محدوده‌ها کنند تا پوشش گیاهی به صورت کامل و یکنواخت برداشت شود.

به گفته مدیرکل دفتر فنی مرتع سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور، از استان‌ها خواسته شده حتی‌الامکان امکانات ابتدایی اطفای حریق را تهیه و ضمن ارائه آموزش‌های لازم، این امکانات را در اختیار بهره‌برداران، دهیاری‌ها و جوامع محلی قرار دهند.

بهزاد با اشاره به سطح مراتع کشور گفت: بیش از ۵۲ درصد از سطح کشور شامل ۸۴/۸ میلیون هکتار را مراتع تشکیل می‌دهد و سرانه مرتع در ایران ۱/۳۲ هکتار و سرانه جهانی آن ۸۲ صدم هکتار است.

وی افزود: ۲۵ درصد ارزش هر هکتار مرتع مربوط به تولید علوفه و ۷۵ درصد مربوط به ارزش‌های زیست محیطی است. برآورد می‌شود از ۸۴/۸ میلیون هکتار مرتع کشور در شرایط زمان بارندگی ۱۰/۷ میلیون تن علوفه تولید شود که با توجه به کاهش بارندگی در سال‌های گذشته این میزان به ۸/۳ میلیون تن رسیده بود و امسال هم با افزایش بارش‌ها، تولید علوفه مرتعی افزایش می‌یابد.

خرداد98

 

 

 

به گزارش عیارآنلاین، دیگر امروز برخی از مسائلی که روی آن تأکید داریم موضوعیت ندارد، باید ساختار فکری‌مان را عوض کنیم. شاید تا دیروز برای طرح تعادل دام و مرتع خیلی وقت می‌‌‌گذاشتیم و هزینه صرف می‌کردیم، اما هم‌اکنون باید از چوپانی که دیگر امروز پیدا کردنش سخت است، خواهش کنیم دامش را بیاورد در مرتع بچرد تا برخی از گونه‌ها حیات و زندگی دوباره بیابند.» ؛ این سخنی است که به‌تازگی حجتی، وزیر جهاد کشاورزی بر زبان آورد. این سخن حجتی از آن جهت اهمیت دارد که تفکر غالب در بدنه وزارت جهاد کشاورزی طی سه دهه گذشته، خروج دام از مرتع بوده است. با وجود گذشت سال‌ها از اجرایی‌سازی برنامه‌های تعادل دام و مرتع، وزیر جهاد کشاورزی، امروز به‌اشتباه بودن و منسوخ شدن آن، اعتراف می‌کند. در ماه‌های گذشته نیز رکنی، معاون امور دام وزارت جهاد کشاورزی، با اشاره به تصور نادرست عدم همخوانی مراتع با جمعیت دام کشور این‌گونه گفته بود: «اگر در استفاده از مراتع برنامه‌ریزی صحیحی صورت بگیرد، شاهد زادآوری بیشتر مراتع به‌واسطه حضور دام‌ها در مراتع خواهیم بود». سخنان حجتی و رکنی از دو واقعیت پنهان‌شده پرده برمی­دارند. اولین واقعیت که سال‌ها در مدیریت مراتع کشور، از آن غفلت شده، مفید بودن چرای دام برای رشد، تکثیر و بقای برخی گونه‌های مرتعی است که به‌رغم تذکر کارشناسان نادیده گرفته‌شده بود. واقعیت دوم، ضعف عملکرد در اصلاح، احیا و مدیریت مراتع کشور بوده که سبب فقر پوشش گیاهی و مراتع شده است.

آدرس غلط برای پوشاندن ضعف عملکرد مدیریت مراتع

همان‌طور که از واژه "تعادل" پیداست و در قوانین نیز به آن‌ها تأکید شده، در این طرح از طرفی باید به وجه مدیریت، حفظ و احیاء مراتع توجه می‌شد و از طرف دیگر،کاهشِ دامِ مازاد بر ظرفیتِ مراتع در عین حفظ امنیت غذایی مدنظر قرار می‌گرفت. به‌گونه‌ای که در صورت اصلاح و احیاء مراتع، طبیعتاٌ نیاز کمتری به کاهش دام مازاد وجود داشت. لکن در عمل نه‌تنها مدیریت صحیح و کارآمدی بر مراتع اعمال نشد که به‌جای مدیریت تعادل دام و مرتع، جریان حذف دام از مرتع شکل گرفت و تا جایی پیش رفت که امروز شخص وزیر از نبود چوپان و دام در مرتع سخن گوید. لازم است ذکر شود، این تفکر اشتباه همچنان در بدنه وزارت جهاد کشاورزی و سازمان جنگل­ها، مراتع و آبخیزداری وجود دارد و به‌صورت ویژه در قالب پروژه­ بین­المللی ترسیب کربن و طرح ملی ساماندهی اصلاح نژاد دام سبک با کاهش فشار چرای دام از مرتع[i] اجرا می­شود. متأسفانه هیچ‌گاه به حوزه مدیریت صحیح، حفظ و احیاء مراتع، هم از باب تخصیص اعتبار و هم به لحاظ عملکرد توجه لازم و کافی صورت نگرفته است. این عدم توجه، سبب کاهش ۱۵ میلیون هکتار از سطح مراتع نسبت به سال ۴۶ و ۳/۵ میلیون هکتار[ii] نسبت به سال ۷۴ شده است. علاوه بر مجموع سطح مراتع، سیر نزولی کیفیت مراتع و درصد پوشش گیاهی آن­ها نیز بسیار چشمگیر بوده؛ به‌طوری‌که در فاصله سال ۴۶ تا ۸۹، ۱۲ میلیون هکتار (بیش از ۶۰%) از مراتع درجه‌یک با پوشش متراکم(خوب تا متوسط) به مراتع درجه ‌۲ با پوشش گیاهی نیمه متراکم (متوسط تا ضعیف) و از سال ۷۴ تا ۸۹، ۱۶ میلیون هکتار (بیش از ۴۰%) از مراتع درجه ‌­۲ به مراتع درجه ۳ با پوشش گیاهی فقیر (ضعیف تا خیلی ضعیف) تبدیل‌شده‌اند[iii]. به عقیده کارشناسان، دلایل این حجم از کاهش ظرفیت مراتع، موارد مختلفی ازجمله تغییر کاربری مجاز و غیرمجاز، چرای بی‌رویه و زودهنگام، آتش­سوزی مراتع، خشک‌سالی و . بوده است. اما به نظر می‌رسد بیش از همه این‌ها، نبود توجه ویژه به مراتع کشور و ضعف عملکرد مدیریتی درزمینه حفظ، اصلاح و احیای مراتع عامل اصلی تخریب این منابع طبیعی با ارزش بوده است.

در زمینه اصلاح و احیای مراتع، عملکرد ضعیف سازمان جنگل­ها، مراتع و آبخیزداری که متولی اصلی حفظ، اصلاح و احیای مراتع کشور محسوب می‌شود در آمارها به‌وضوح روشن است. همان‌طور که در نمودار زیر نشان داده‌شده، در آخرین گزارش این سازمان در سال ۹۳، عملکرد این سازمان درزمینه­ اصلاح و احیای مراتع فقط ۱ تا ۲ درصد از پیش‌بینی برنامه پنجم توسعه بوده که بخشی از آن ناشی از کمبود تصویب و تخصیص منابع و بخشی دیگر ناشی از ضعف مدیریت این حوزه است.

باوجود چنین وضعیتی در مدیریت مراتع، سازمان جنگل‌ها و مراتع برای پوشش نقش مدیریت ضعیف خود در حفظ مراتع تمام بهانه‌ها را به چرای بی‌رویه دام معطوف کرده و بیش از واقعیت موجود، آن را بزرگ جلوه داده و تخطئه می‌کند.

دام اصلاح نژاد شده وارداتی جایگزین دام بومی

معاونت امور دام وزارت جهاد کشاورزی در سال ۹۱  در گزارش طرح ملی دام سبک، طبق جدول زیر، از کاهش ۵۰ درصدی دام بومی موجود در مراتع و جایگزینی آن با دام اصلاح نژاد شده وارداتی طی ده سال ۱۳۹۱-۱۴۰۱ خبر داد. از سال ۹۲ تا ۹۵، جمعیت ترکیب‌های جدید نژادی گوسفند، از ۱۰۰ رأس به ۴۱۰۰۰ رأس و بز از ۵۰  رأس به ۱۰۰۰۰ رأس افزایش پیدا کرده‌است. همچنین آمار ارائه‌شده توسط دفتر فنی مرتع سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری از کاهش ۱۷ میلیون واحد دامی از مرتع در بازه سال‌های ۷۵[i] تا ۹۳ حکایت دارد.

حذف دام از مراتع علاوه بر اینکه باعث به هم ریختن ساختار اجتماعی عشایر و روستاهای کشور شده سبب از بین رفتن نژادهای اصیل و بومی دام سبک در کشور خواهد شد. کما اینکه در سال­های اخیر خبرهایی از انقراض برخی از نژادهای بومی کشور از اقلیم‌های مختلف کشور شنیده‌شده است. به‌گونه‌ای که طی سال‌های اخیر، وزارت جهاد کشاورزی جهت جبران کاهش تولید گوشتِ ناشی از حذف دام از مرتع به واردکردن دام سبکِ اصلاح نژاد شده -که قابلیت پرورش در سیستم­های دامداری صنعتی و بسته را دارند- روی آورده است. در این خصوص حجتی در دیداری که با کمیسیونر کشاورزی اتحادیه اروپا در هفته‌های گذشته داشت گفت: «امسال موفق شدیم دام‌های مولد را از گوشه و کنار اروپا شناسایی و گله‌های مادری را به کشور بیاوریم» این مسئله از طرفی باعث حذف سیستم دامداری سنتی می­شود و از طرف دیگر باعث به خطر افتادن امنیت غذایی با وابستگی به نژادهای غیربومی می­شود.

وابستگی پنهان در تامین امنیت غذایی

در شرایط کنونی که هنوز علوفه بخشی از دام موجودِ کشور، با چرای مراتع و مزارع درو شده تأمین می­شود، بیش از ۵۰ درصد علوفه دامی موردنیاز کشور از طریق واردات می­شود. حال‌آنکه با تغییر سیستم به دامداری صنعتی و بسته این وابستگی بیشتر نیز خواهد شد؛ نکته­ای که مقام معظم رهبری نیز در صحبت‌های ابتدای سال در حرم مطهر رضوی نسبت به آن تذکر دادند. افزایش وابستگی در تأمین علوفه موردنیاز دام یک‌بار درگذشته برای تغییر سیستم دام سنگین به سیستم صنعتی تجربه شد و امروز واحدهای صنعتی دامداری را با مشکل تأمین علوفه با قیمت مناسب درگیر کرده است. در حال حاضر کشور در نهاده‌های فناورانه‌ی تولید محصولات غذایی ـ بالأخص نهاده‌های نژادی مانند بذرهای اصلاح‌شده، مرغ لاین، اسپرم گاوی­ـ به دیگر کشورها وابستگی دارد که این وابستگی به‌عنوان یکی از چالش‌های جدی کشور جهت دستیابی به خودکفایی در تولید غذاهای اساسی محسوب می­شود. اجرای طرح تعادل دام و مرتع به‌نحوی‌که در سال­های گذشته اتفاق افتاده به این وابستگی دامن زده و علاوه بر نژاد دام سبک در تأمین علوفه و  نیز تولید گوشت -که یکی از محصولات اساسی و استراتژیک غذایی محسوب می­شود- ما را به کشورهای دیگر وابسته خواهد کرد.

********************************

 آذر96

منابع:

 

کتاب ت‌های مرتع‌داری در ایران/نگهدار اسکندری، عسگر علیزاده، فاطمه مهدوی  معاونت امور دام وزارت جهاد کشاورزی/گزارش عملکرد مرکز اصلاح نژاد دام کتاب ت‌های مرتع‌داری در ایران/نگهدار اسکندری، عسگر علیزاده، فاطمه مهدوی کتاب ت‌های مرتع‌داری در ایران/نگهدار اسکندری، عسگر علیزاده، فاطمه مهدوی

پایگاه خبری تحلیلی عیارآنلاین

 

 


ترسیب کربن یا نفوذ؟

پس از دهه 40 و تلاش‌های کشورهای متخاصم در خالی کردن روستاها و شکل گیری چالش های اجتماعی در کلان شهرها، سازمان های بین المللی تحت نفوذ قدرت های دنیا، با توجه به اهداف اصلی و فرعی موجود در سند توسعه پایدار 2030، به دنبال توسعه فرهنگ غربی در روستا و میان کسانی است که ذاتاً توان مهاجرت به شهرها را ندارند.

به عنوان مثال در پژوهشی که توسط یکی از اساتید دانشگاه بیرجند در مورد اثرات اجرای شش ساله طرح ترسیب کربن در دشت حسین آباد غیناب این استان انجام شده است، نشان می دهد که نرخ رشد جمعیت در طی سنوات

مانیتورینگ و پایش پروژه، کاهش قابل توجهی داشته به طوری که از 6.4 درصد در سال 1385 به 2.1 درصد در سال 1388 تنزل یافته است. همچنین در این پژوهش نشان داده شده است که جمعیت منطقه در حال پیر شدن است. این موضوع اثرات مستقیم برگزاری کلاس های تنظیم خانواده به بهانه سلامت مادران است. همچنین در اکثر نقاطی که این طرح در آنها اجرای می شود، کلاس های تنظیم خانواده جزء لاینفک طرح است. همچنین تشکیل 11 گروه مختلط(ن و مردان) طی سه سال در منطقه یکی از موفقیت های طرح عنوان می شود.

بنابراین طرح ترسیب کربن در بحث کنترل جمعیت و روش های جلوگیری از بارداری در روستاها هم راستا با جهت گیری های کلان نظام سلطه، جهت کاهش جمعیت کشورهای در حال توسعه جهت حفظ سلطه خود از مسیر تضعیف اقتدار دیگران ارزیابی می شود. این امر باعث می شود تا مازاد تولید و پرورش نیروی انسانی صادق، شجاع، امانت دار و صبور که لازمه های نوآوری بوده و یکی از مزیت های روستا است؛ متوقف شود.

خاتمه

یکی از دلایل انتخاب سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری برای اجرای پروژه بین المللی ترسیب کربن، پوشش گسترده و نفوذ حداکثری این سازمان در سطح کشور است که می تواند مهمل خوبی برای آژانس های بین المللی جهت شناخت بهتر از کشور گردد.

سازمانی که در ت گذاری ها و اقدامات اجرای به مدل های بومی و جهادی انقلاب اسلامی، مانند الگوی نهاد جهادسازندگی، توجهی نکرده و آن ها را کنار گذاشته و برای پیشرفت روستای کشور، دنباله رو نسخه های بدل غربی شده است. این در حالی است که سهم قابل توجهی از مدیران و کارمندان این سازمان تجربه حضور در نهاد جهادسازندگی را داشته اند و پس از ادغام سال 1379 ،فعالیت متمرکز خود در بخش منابع طبیعی ر ا تجربه کرده اند.

https://www.tabnak.ir/fa/send/743112

 


ترسیب کربن یا نفوذ؟

آخرین جستجو ها

دانلود فیلم ، دانلود سریال انجمن رزمندگان و جانبازان زیر 25 درصد تو بهترین خرید رو از ما داشته باش گروه مشاوران اقتصادی ایران بیت کوین اجناس فوق العاده کناف مشهد تخفیفان مرجع به روز و تخصصی معماری shikpro